Na twintig jaar voor de klas te hebben gestaan, zowel regulier alsmede speciaal onderwijs, zal volgende week vrijdag 19 juli m'n laatste lesdag zijn.
Voorlopig dan. De toekomst is in nevelen gehuld.
Na de vakantie ga ik me volledig richten op m'n eigen onderneming. Ik kreeg al vrij veel aanvragen voor een lezing, workshop of masterclass en ik moest daar regelmatig met 'nee' op antwoorden. En 'nee' zeggen vinden we nou eenmaal lastig. Ik ook.
Nu ik de knoop heb doorgehakt kan ik vrijwel overal 'JA' op zeggen. Dat betekent dat m'n agenda al aardig volstroomt met afspraken door het hele land.
Mensen die graag aan de slag willen met een bewustwording over de andere kijk op gedrag, maar vooral ook de wijze waarop men op dat gedrag reageert. Het besef dat je geraakt wordt, betekent dat je er zélf mee aan de slag kunt. En dat besef geeft iets van controle terug op de situatie. Het geeft rust. Het maakt je vak mooier, betekenisvoller en professioneler.
Inmiddels weten de kinderen en hun ouders dat meester Bart 'wat anders gaat doen'. Natuurlijk kun je zeggen dat het jammer is en dat we elkaar gaan missen. Maar je kunt ook denken aan de fijne tijd die we samen hadden, dat wat we voor elkaar hebben betekend en dat we elkaar echt hebben gezien.
Ik gun het elke leerling, elke leerkracht en elke ouder.
Óp naar een traumasensitief onderwijsklimaat in Nederland. En daarbuiten.
Comments